Ik ben Zeki, ben intussen 6 maand oud en ik heb al heel wat meegemaakt.
Sinds kort ben ik lid van de AC-club (AA club voor cortisone junkies, de anonieme cortison-isten club). Ik moest me daar voorstellen en ik had het wel even benauwd. Maar het viel allemaal reuze mee. Ik zei “dag allemaal, ik ben Zeki en ik ben een cortisonejunk”. Toen riep iedereen in koor “dag Zeki” en daarna moest ik vertellen hoe het allemaal zover is kunnen komen op mijn jeugdige leeftijd. Ik heb dan mijn verhaal gedaan van de knobbels in mijn huid en mijn dikke klieren en het scherpe mes van de dierenarts. Ze zeggen dat ik een eosinofiel granuloom heb. Toen kreeg ik elke dag een snoepje, maar er stak ook een pilletje cortisone in. Daardoor ben ik terug in topconditie. En ja, nu kan ik natuurlijk niet meer van dat spul afblijven hé.
Maar ik functioneer verder normaal. Ik kan hier heerlijk ravotten met mijn rosse speelkameraadje. En ik ben een kei in verstoppertje spelen in de kasten. Ik ben er zo goed in dat ze mij soms pas na uren terugvinden. Je kan me ook gemakkelijk verleiden tot een spelletje “pak het veertje”.
Verder ben ik een krak in interieurdecoratie. Mijn baasjes zijn altijd zo met verstomming geslagen van mijn creaties dat ze mijn naam uitstotteren. “Moh Zenaneki, toch” roepen ze altijd en dan zeg ik “nee, nee, ’t is Zé-ki!”
Enfin, ik heb het hier allemaal al bekeken en zoek een definitieve thuis. Wil jij samen met mij in de zetel zitten knuffelen? Of samen mijn eerste kerstboom versieren ?
Bedankt July De Keuster 
Bedankt Lindsay v/d Bergh
